Beste (sport)vrienden van Piershil
Dit is een gedicht wat ik met u delen wil
Het was dit jaar ergens in de maand mei
Toen stonden de gezichten bij SV Piershil niet zo blij
Het eerste elftal viel uiteen
Veel spelers gingen ergens anders heen
Velen dachten het is gedaan
De club zal niet langer meer bestaan
Maar gelukkig was er nog wat oudere jeugd
En die maakten van de nood een deugd
Ze trokken de stoute schoenen aan
En zijn naar het bestuur gegaan
Zij wilden met vrienden de club behouden
Iets waarop het bestuur volledig vertrouwde
Maar na veel praten, bellen en hopen
Was er toch een behoorlijke twijfel naar binnen geslopen
Zou het lukken om een team te formeren
Ze gaven niet op en bleven het proberen
En toen het bijna was gedaan
Kwamen er nog een paar Zuid-Amerikanen aan
Zo doende was de club gered
En werd een volgende stap gezet
Er werd contact gezocht met de KNVB
Maar die werkte helaas niet mee
Gevraagd werd om vrijwillig te degraderen
Om het in de 4e klasse te gaan proberen
Helaas werd dit niet toegestaan
En zijn jullie de 3e klasse in gegaan
Veel en grote nederlagen zijn een feit
Maar dit gaat beslist niet zonder strijd
Gevochten wordt er voor elke bal en iedere meter
Maar helaas is de tegenstander gewoon beter
Gelukkig wordt er door jullie toch af en toe gescoord
Dit wordt dan in de verre omtrek gehoord
Wij zijn nu bijna op de helft van het seizoen
Maar voor mij zijn jullie nu al kampioen
Mensen uit Piershil wees trots en fier
Deze jongens werken keihard en zorgen voor plezier
Ga eens een keer kijken langs de lijn
Dat vinden die gasten reuze fijn
En als u er eenmaal bent geweest
Zult u zeggen het was een groot feest
Dit is wat ik er van vind
De trotse groeten van de Sint