Vriendenlied
[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=XXflc4jmd0M&width=750&height=450[/embedyt]
Het vriendenlied is gezongen door: Rob vd Waals, Jan Bouman, Bart Mol, Jan Rozendaal, Lex van Koten, Jaap Bisdom, Rinie Biesheuvel, Marco Reedijk, Arwin Reedijk, Louis Veringmeier, Sunardi op ’t Hof en Klaas Beijer.
’t Seizoen is voorbij, het is mooi geweest,
dit keer lachen we blij, vanaf nu is het feest.
Onder toezicht van Jack, ging het elftal gebukt,
Maar zonder zijn hulp, was ons dit niet gelukt.
Ja we zijn kampioen, van de zesde klas,
Ons kan niets meer gebeuren, op het Piershilse gras.
Danny’s sliding is hard en de scheidsrechter fluit,
En het loopt soms voor Jan, de spuidijken uit.
De mobile van Jan, doet het goed in de rust,
de trekspier van Klaas is met een kratje gesust.
De T-shirts van Freeeed, die komen er vast,
De strafschop van Rob, heeft ons allen verrast
Theo vlagt wat hij kan en zegt anderen voor,
Su moet erg vaak werken, maar hoort ook bij ons koor.
Paard en wagen staan klaar, met Rook op de bok,
Louis zoekt beledigd, de ijsbaan weer op.
Ik heb ruimte op mijn knie, heeft poppendokter gezegd
Geef nou geen lange bal, dat is Bart uitgelegd
Jaap zit in de woestijn, de NIKE toerist geeuwt
Arjan doucht graag met Lex, raapt mijn zeep op en schreeuwt:
Ja we zijn kampioen, van de zesde klas,
Ons kan niets meer gebeuren, op het Piershilse gras.
Mark en Stoffel die maken de lascursus uit,
Maar zien er dan ’s morgens alleen niet meer uit
Ja we zijn kampioen, van de zesde klas,
Ons kan niets meer gebeuren, op het Piershilse gras.
Danny’s sliding is hard en de scheidsrechter fluit,
En het loopt soms voor Jan, de spuidijken uit.
Piershil lied
(wijze: cheerio, cheerio)
Piershil staat bekend om zijn Molenfabriek
klompen van Arie Bijl,
drop van vrouw Bezemer, een kleermakerij
schoenen van Rook Heikoop.
En de kade zo breed en de voorstraat zo lang
de molen staat stevig gebouwd.
Piershil is ervaren in jong/ouwe klare
dat heerlijke vocht van vrouw ’t Hart
Cheerio , Cheerio
In Piershil daar zingen we zo,
Weg met de zorgen en weg met verdriet
we komen er wel, ook al zijn we er nog niet
Cheerio, Cheerio
In Piershil daar zingen we zo
[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=rlUeUndgct4&width=750&height=450[/embedyt]
Piershil (met ijzersterke wil)
(wijze: de zilvervloot)
Weet u hoe het dorpje Piershil is ontstaan
Het was vroeger vechten en zuchten
De vijand, ’t water, ’t was komen en gaan
Onze voorouders moesten steeds vluchten
Ze kwamen steeds terug en ze zwoegden met moed
De zee gaf zich niet gauw gewonnen
Hij beukte de dijken en weer kwam de vloed
Ook nu had de zee overwonnen
(Refrein) Piershil, Piershil, met ijzersterke wil
Zijn schorren, slikken, zand, zijn schorren, slikken, zand
Veranderd in een vruchtbaar land
Veranderd in, ja veranderd in een vruchtbaar land
In, ja, veranderd in een vruchtbaar land
Kende je die mensen, ze gaven het niet op
Ze bleven maar spitten en werken
Tot eind’lijk de dijken bereikten hun top
Hun blijdschap was goed te bemerken
Zo was er ook een “Pier”, toen hij bouwde zijn “hil”
Hij ving er de ganzen en zat nimmer stil
Juist hij heeft de dorpsnaam geschapen
Refrein
Er kwamen ook nog huizen daar ginds op de dijk
Een Dorpsstraat, men ging verder bouwen
De kerk die verrees en een school aan de dijk
Zo kreeg men steeds meer vertrouwen
Een molen kwam er ook en de wind dreef hem aan
De boeren, zij brachten het koren
De hulp van de welvaart, het goudgele graan
Herstel doet hem weder gloren
Refrein
De haven, vele jaren belangrijk geweest
Men kon er van alles beleven
Hoog water betekende last maar ook feest
Er werd zeer veel handel gedreven
De bieten en aardappels gingen per schuit
Daarheen, waar ze nodig waren
De “Smits” en de “Stoks”, ze voeren vaak uit
Het waren bedrijvige jaren
Refrein
Er waren ook veel bakkers en Bezemer was er één
Een winkel om alles te kopen
Centraal aan de kade, zodat iedereen
Daar altijd naar binnen kwam lopen
Historie gaf de waarde aan ’t pand op de dijk
Men gaat het in ere herstellen
’t Gezicht van Piershil wordt nu zeker verrijkt
dat zal iedereen u vertellen
Refrein
Dat vijand en de vriend samen op kunnen gaan
Dat zag het verleden echt niet zitten
Maar Bosman die ging er eens flink tegenaan
Hij lachte om ’t tobben en spitten
Hij dacht maar aan ’t water, dat stroomt over ’t land
Dat moest toch verholpen worden
De uitvinding, “molens”, die is van zijn hand
Ze staan nu tot aan Coevorden
Refrein
[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=O0bWfJx6D-0&width=750&height=450[/embedyt]